Dit deel van de schade wordt niet door de verzekeraar vergoed, maar komt voor rekening van de verzekerde. De ene verzekeraar werkt met een eigen risico van € 0,- De andere verzekeraar werkt met een eigen risico van een paar honderd euro. Ook zijn er verzekeraars die bij de eerste schademelding geen eigen risico hebben maar als er daarna, binnen bijvoorbeeld 24 maanden, weer een schade wordt gemeld er een eigen risico van € 250,- dient te worden betaald. Wordt er in die 24 maanden geen schade wordt gemeld, dan is jouw eigen risico na deze periode weer € 0,-.
Stel je sluit een aansprakelijkheidsverzekering af met een eigen risico van € 200,- en met bijvoorbeeld het springen van een waterleiding in jouw studentenhuis is een schadebedrag van € 500 euro gemoeid. In dit geval krijg je € 300,- terug van jouw verzekeraar. Die eerste € 200,- is het eigen risico en betaal je uit eigen zak.
Verzekeraars willen eigenlijk klanten de gelegenheid bieden zelf in te schatten hoe groot de kans is dat er schade ontstaat. In ruil voor een hoog eigen risico krijg je dan korting op je maandelijkse premie. En dat kan als student heel wat euro’s per maand schelen. Hoewel dit erg aantrekkelijk klinkt kunnen de kosten van veroorzaakte schade flink oplopen. Je moet dus zelf inschatten of dit jou het risico waard is en of je ergens een spaarpotje hebt als je te maken krijgt met hoge kosten als gevolg van schade.
Het verbond van verzekeraars benadrukt de noodzaak van goed verzekerd zijn. Er wordt nogal eens onderschat dat er onverwachts schade kan ontstaan die flink in de papieren kan lopen. Deze instantie is er ook voor het soepele verloop en tussen jouw verzekeringsinstantie en de verzekerde (jij) maar ook voor het toezicht houden op fraude.
Vind je deze informatie nuttig?